Ik heb twee lieve dochters. Een hele verantwoordelijkheid! Het liefst help ik ze altijd bij het oversteken. Dan weet ik dat het goed gaat. Maar praktisch onhaalbaar. Daarom heb ik regels voor ze opgesteld. Keurig eerste een risicoanalyse gemaakt en uitgewerkt tot uitvoerbare regels. Zoiets als: "Stop aan de rand van de weg en kijk eerst links, dan rechts en weer links...." enz. Ik heb ze deze regels vertelt en ze gaven aan dat ze het hadden begrepen en ze zouden zich eraan houden. Maar wat schept mijn verbazing. Ze hollen zo achter de bal aan de weg op zonder uit te kijken. Ik overwoog flink boos te worden en te vertellen dat ze zich niet hadden gehouden aan de regels. Maar ik realiseerde me dat ze onbewust onbekwaam waren. Ze snappen niet waarom ik die regels had opgesteld. De risico's werden niet begrepen!
Met dit inzicht heb ik mijn dochters een periode begeleid bij het oversteken en ze bijgebracht welke risico's er zijn wanneer er niet wordt uitgekeken.Dat had effect! Met een gerust hart laat ik ze nu buitenspelen.
Mijn boodschap is dat regels niet werken zonder ze te begeleiden. Dat geldt dus ook voor beveiligingsregels. Hoe vaak zie ik niet dat een prachtig normenkader wordt gemaakt en vervolgens met een e-mail wordt geformaliseerd en gecommuniceerd in de organisatie met de veronderstelling dat het daarmee geimplementeerd wordt.... Ik zou dan het normenkader minder volmaakt maken en de vijgekomen tijd besteden aan het begeleiden van kader. Het effect is vele malen groter dan het hebben van een niet begrepen glossy normenkader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten